 |
ประสบการณ์สร้างบ้าน
เรื่องจริงผ่านเน็ท โดยเจ้าของบ้าน |
โดย หมอโจ
มุมมองเจ้าของบ้าน ตอนที่ 37
ฟังแม่เล่า....เม้าท์เรื่องบ้าน
“บ้านไปถึงไหนแล้ว” แม่ผมเอ่ยปากถามเมื่อหลายวันก่อน
“ โธ่แม่ พึ่งขึ้นเสาเอกได้ไม่กี่วัน มันจะไปได้มากแค่ไหนกันเชียว ”
“ อย่าลืมทำที่เก็บของเผื่อไว้ด้วยนะ”
“ คร้าบบบบบ”
“ ห้องนอนแขก ทำดีๆ เผื่อแม่ลงไปเยี่ยม จะได้พักสบายๆหน่อย ”
“ คร้าบบบบบ”
“ ถ้ามีหลานเมื่อไหร่ แม่ก็จะอยู่ยาวเลย ”
“ หา....! ”
ว่าแล้วแม่ผมก็สาธยายความ ย้อนไปถึงตอนที่พ่อกับแม่แต่งงานกันใหม่ๆ
แล้วต่อมาก็ปลูกบ้านหลังปัจจุบัน หลังที่ผมเติบโตมาตั้งแต่อายุ 5 ขวบ
“สมัยนั้น ปลูกบ้านเอง ราคาไม่กี่หมื่นเองนะ”
“พ่อโจน่ะ ออกแบบเอง เป็นสถาปนึกเอง ”
“ นึกเอาเองทั้งนั้น “
“ ไม่ถามแม่ซักคำ ”
หมอผึ้งชำเลืองตามาทางผม อารมณ์คงประมาณว่า
“ ชั้นรู้แล้วล่ะ ว่าเธอได้เชื้อใครมา”
“เล่าต่อครับแม่ ! ”
ต้องรีบตัดบท ก่อนที่สายตาเธอ จะเชือดเฉือนผมไปกว่านี้
แม่เล่าให้ฟังว่า สมัยนั้น ไม่รู้จักหรอก สถาปนิก บริษัทรับสร้างบ้านก็ยังไม่มีเหมือนทุกวันนี้ ใครจะสร้างบ้านก็ต้องไปหาผู้รับเหมา ซึ่งก็มักจะเป็นคนในพื้นที่สร้างให้
แบบบ้านก็เขียนใส่เศษกระดาษเอา ( แม่บอกอย่างนี้จริงๆ )
“พิมพ์เขียวไม่มีเหรอแม่?” ผมล้อแม่เล่น
“ พิมพ์เขียวเหรอ ถึงมีนะ สล่าก็อ่านไม่เป็นหรอก ”
ทางเหนือเค้าเรียกช่างว่า “ สล่า ” ครับ (อ่านว่า สะ-หล่า )
สล่าที่สร้างบ้านให้ตอนนั้น แม่บอกว่าจบแค่ ป.4 เอง แต่ทำได้ทุกอย่าง
ตั้งแต่งานปูน งานไม้ งานปูกระเบื้อง ยันงานไฟฟ้า งานประปา
เรียกได้ว่า All in One ครบเครื่องครับ
แต่ความรู้ภาคทฤษฎีเชิงช่าง เชิงก่อสร้าง อ่านแปลนพิมพ์เขียวได้เนี่ย ไม่ค่อยมีหรอก
อาศัยว่า สร้างไป คิดไป ตามความเคยชิน หรือภูมิปัญญาช่างท้องถิ่น
“บ้านก็เลยออกมาแบบที่เห็น”
ตกลงมันดีหรือไม่ดีเนี่ย
“ จำได้รึเปล่า ตอนบ้านใกล้เสร็จ โจไปก่อวีรกรรมอะไรไว้ ”
เอาละสิ แม่ทำท่าจะเผาผมให้หมอผึ้งฟังซะแล้ว
“ โจน่ะ ชอบมาวิ่งเล่นแถวที่เค้าก่อสร้าง เห็นกองทรายเป็นไม่ได้
ชอบไปเล่นนู่นขุดนี่ จนทรายเกลื่อนไปหมด
บางทีก็เอาค้อนของสล่า มาตอกตะปูเล่น เอาสีทาบ้าน มาทาหมาก็มี ”
หมดกัน ภาพลักษณ์เด็กดีของผม
“ แต่สุดท้าย เจอดี ”
“ ไปปีนประตูที่สล่าเค้าวางพิงฝาผนังไว้ จนประตู.....หล่นใส่หัว ”
“ เย็บไปหลายเข็ม ”
“ สมน้ำหน้า!”
(เปลี่ยนเรื่องดีกว่า มีแต่เรื่องน่าอายทั้งนั้นเลย)
สมัยนั้นจำได้ว่า บ้านผม ออกจะดูเดิ้นสุดในละแวกเลยนะ
เพราะเพื่อนบ้านส่วนใหญ่ เค้าจะสร้างบ้านเป็นห้องแถวทำจากไม้
( ถ้าเคยดู “แฟนฉัน” คงพอนึกออก )
แต่บ้านผมเป็นบ้านรุ่นแรกๆที่ก่ออิฐฉาบปูน สร้างเป็นบ้านชั้นเดียว 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ
หน้าบ้านติดถนนใหญ่ หลังบ้านมีคลองชลประทานไหลผ่าน
วันเวลาผ่านไป หลังจากความเจริญคืบคลานเข้าสู่เชียงใหม่แบบไม่ขาดสาย
บ้านคนอื่นๆเค้าก็ย้ายไปหมดแล้ว บ้างก็เปลี่ยนสภาพจากบ้านเป็นร้านค้า
เป็นเซเว่นอีเลเว่น แต่บ้านผมก็ยังอยู่ที่เดิม และสภาพเดิมๆ
หน้าบ้านเปิดเป็นร้านทำกรอบรูปครับ สวนที่รกๆนี่ ฝีมือพ่อผมเอง
ด้านข้างบ้าน ก็มีแต่ต้นไม้ มองแทบไม่เห็นตัวบ้านเลย
ที่จอดรถนี่ มาต่อเติมทีหลัง
(ที่เห็นคลุมผ้าอยู่ เป็นช๊อปเปอร์ของผมครับทุกวันนี้ พ่อเอาไว้ซิ่งไปจ่ายตลาด)
ขอโปรโมทหน่อย ร้านอยู่แถวถนนเชียงใหม่-หางดง กม.11-12 ครับ
ลุงที่เฝ้าหน้าร้านนั่น พ่อผมเอง
เคยมีคนมาถามซื้อบ้านผมไปทำเป็นอาคารพาณิชย์ เสนอเงินก้อนใหญ่ แต่แม่ไม่เอา
เพราะผูกพันกับที่นี่ มีญาติพี่น้องอยู่ใกล้
ดีกว่าไปอยู่บ้านจัดสรรที่ต่างคนต่างอยู่ และยังไม่รู้ว่าเพื่อนบ้านจะเป็นใคร
แม่บอกว่า ใช้เวลาสร้างบ้านอยู่ร่วมๆ 4 เดือน สร้างๆหยุดๆ เพราะหาเงินไม่ค่อยทัน
ราคาสร้างบ้านตอนนั้น ประมาณ 8 หมื่นบาท
บวกค่าแรงสล่าอีก หมื่นสอง ซึ่ง ณ เวลานั้น ก็ถือว่าแพงใช้ได้เลย
“แม่ก็หยิบยืมคนนั้นคนนี้บ้าง เงินเก็บบ้างเหมือนโจกับผึ้งนั่นแหละ”
ตอนสร้างบ้าน พ่อพึ่งรับราชการใหม่ๆ เงินเดือนแค่ 2,800 บาท
(ก๋วยเตี๋ยวชามละ7-10 บาท น้ำมันเบนซินลิตรละ 2-3 บาท – แม่บอก)
พ่อต้องขายมอเตอร์ไซด์ เปลี่ยนมาขี่จักรยานไปทำงานแทน ( โห ซึ้ง )
ผมนึกถึงภาพโฆษณา ลีโอเบียร์ ชุด”ใช้ชีวิต”
ที่มีหนุ่มออฟฟิศมาดเท่ห์ สำนึกรักธรรมชาติ ขี่จักรยานมาทำงาน เดินขึ้นบันไดแทนลิฟท์
เปิดหน้าต่างรับลมแทนเปิดแอร์ แล้วมีนางเอกหน้าสวยนั่งซ้อนท้ายจักรยานในตอนจบ
คิดว่าพ่อผมก็คงประมาณนั้น
“ เปล่าเลย พ่อโจน่ะ ไว้ผมยาวเป็นฮิปปี้ ”
“ ขี่จักรยานได้ไม่กี่วัน โดนรถยนต์เบียดตกข้างทาง ”
“ ก็เลยมาอ้อนแม่ ขอซื้อมอเตอร์ไซด์มือสองมาขี่แทน ”
แม่นะแม่ ทำภาพลักษณ์พ่อ เสียหมด
-โปรดอ่านต่อหน้าถัดไป -
หากมีข้อสงสัย
ต้องการปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านการว่าจ้างผู้รับเหมา
และ ผู้เชี่ยวชาญด้านการสร้างบ้าน ปรึกษาได้ฟรีครับ
โดยคลิกที่ไอคอนข้างล่างนี้
ไปหน้า..สารบัญเรื่องจริงผ่านเน็ท
ประสบการณ์สร้างบ้านของเจ้าของบ้าน
 
|
